Piramidy zbudowano nie znając wynalazku koła i w żadnych źródłach nie ma informacji o używaniu zwierząt pociągowych. Budowano rękami ludzi.
Autor odkrywa przed czytelnikiem maszyny proste, ułatwiające pracę, możliwe do stosowania w czasach budowy piramid. Zaczyna od transportu bloków z kamieniołomu na plac budowy. Zakładając transport wodny z kamieniołomów znajdujących się na wschodnim brzegu Nilu aż do podnóża wzniesień, na których powstawały piramidy. Rozwiązuje problem załadunku w kamieniołomach bloków skalnych na łodzie i tratwy oraz ich rozładunek na drugim brzegu Nilu. Podaje sposób i analizuje skuteczność transportu bloków skalnych po rampie kamiennej, od poziomu wody w Nilu do poziomu podstawy piramidy. Przedstawia również warianty transportu bloków skalnych po stopniach piramidy. Przedstawia maszyny, podobne do opisywanych przez Herodota, podające bloki skalne ze stopnia na stopień. Zajmuje się również transportem super ciężkich głazów. Przeprowadzona szczegółowa analiza rysunku obrazującego transport 60-tonowego posągu, na którym 166 ludzi ciągnie sanie z zamocowanym posągiem, wykazała możliwość rzeczywistej realizacji takiego zadania.
Wiele zachowanych rysunków zostało poddanych analizie, a jeden szczególnie przyczynił się do powstania książki. Był to rysunek łodzi faraona Sahure, za którego panowania zbudowano ostatnią wielką piramidę. Łódź ta posiadała składany kilkunastometrowy maszt. Autor jest inżynierem budowy okrętów i zdawał sobie sprawę z trudności konstrukcyjnych składanego masztu, zaczął więc szukać wyjaśnienia, jakie to przeszkody trzeba było pokonywać 4000 lat p.n.e. na rzece Nil, na której mostów jeszcze nie budowano. Koncepcja spławnego kanału w tunelu połączyła wiele faktów w logiczną całość. Autor uznał, że powinien napisać książkę o piramidach, ponieważ wiele zjawisk z zakresu fizyki i mechaniki umknęło archeologom.
Książka zawiera rysunki wszystkich omawianych maszyn i przywołane są adresy internetowe do filmów You Tube, przedstawiających próby modeli.
